Het Mysterie van de Witte Wieven Mystery Cache
Tjappie W & JoJo: De serie gaat eruit.
Eventuele coins en tb's (indien de cache aanwezig is) worden zsm in andere caches gedropt.
Tjappie W & JoJo
Het Mysterie van de Witte Wieven
-
Difficulty:
-
-
Terrain:
-
Size: 
(small)
Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions
in our disclaimer.
“Mysterie van de Witte Wieven”
Een wandeling van ongeveer 6 km door een stuk prachtig
esdorpenlandschap van Drenthe met afwisselende landschappen:
landerijen, water, bos. De wandeling gaat groot en deels over
fietspaden, het laatste stuk gaat over zandpaden waardoor deze
cache minder geschikt is voor rolstoel en kinderwagens.
Het is een koele lente ochtend
in 1900, de zon heeft haar stralen nog niet over de horizon gezet,
maar geeft net genoeg licht om de bomen als monsterlijke schimmen
op te laten doemen vanuit het niets. De mist hangt laag over de
Drentsche landerijen. Gerrit is al vroeg opgestaan om naar zijn
land te gaan, waar hij de dag weer zal doorbrengen met het zaai
klaar maken van zijn land. Hij verlaat zijn boerderij in westelijke
richting naar een weiland om zijn paard op te halen. Hij loopt de
weg af gaat op de hoofdweg van zijn dorp links af. Eenmaal
aangekomen bij het weiland, spant hij zijn dikke paard in en
vervolgd zijn weg. Het is mistig die ochtend, Gerrit heeft er
moeite mee om zijn weg te onderscheiden. De laaghangende mist
verhult het pad wat voor hem ligt. Gerrit voelt zich ongemakkelijk,
hij heeft een naar gevoel in zijn maag, het is zo stil deze morgen
dat het hem zorgen baart. Geen vogel die hij hoort fluiten, alleen
de bomen maken een zachte ruis door hun nog jonge blad te bewegen
aan de takken. “De bomen klink’n aans dan
normaal” denkt Gerrit, “hun geluud is zo veule vremder
dan alle aandre ochtenden”. Ze klinken alsof ze zachtjes
zingen.“Ik zal 't mezelf wel verbeeld’n”, denkt
hij bij zichzelf en langzaam lopen hij en zijn paard door tot aan
de eerste weg waar hij links af kan slaan. Hij loopt nu in
oostelijke richting. Hij blijft nu zijn pad volgen tot aan het
water. De nevel wordt hier nu toch wel erg ondoorzichtig, het lijkt
erger te worden als hij langs het riviertje loopt die langs zijn
pad ligt. Gerrit spoort zijn paard aan om wat te versnellen en hij
zet er even flink de pas in. Met nog steeds het onheimelijke gevoel
in zijn maag, loopt hij langs een klein bos, die net als de
landerijen in een steeds dikkere mist wordt gehuld. “'t Ziet
er spookachtig uut” vindt Gerrit. Hij heeft hier toch al
honderden keren gelopen, maar het is net alsof dit een andere
plaats op aarde is, waar hij nog nooit is geweest. Gerrit besluit
om zo gauw als hij een pad naar links vind, om in het bos te gaan
om de mist te mijden. Hij loopt een poosje door het bos en volgt
het pad tot dat hij wederom op zijn normale weg uitkomt. Hij
vervolgt hier zijn weg tot aan een bouwwerk, waarop je kunt lezen
”Zie hier”. Hierachter ligt Gerrit zijn akker. De zon
neemt in kracht toe en langzaam verdwijnt de mist. Hij spant zijn
paard voor de ploeg en gaat een lange dag aan het werk. Als Gerrit
zijn land klaar heeft voor het zaaien, wordt het al schemer en
wederom ziet hij de mist flarden over de landerijen bewegen.
“Mmmh”, denkt Gerrit, “alweer,ik neem nie
dezelfde route as vanmorgen, maor ga langs 't waoter wieder om
strakkies in de leite van de bomen te kunnen sjouwen, daar zal de
mist minder zijn”. Hij komt bij een T-splitsing en gaat links
af , richting de bossen. Bij de volgende T-splitsing doet hij dit
wederom en loopt eerst rechtdoor over een stukje klinker weg, die
over gaat in een zand pad recht het bos in. De mist neemt toe, het
fladdert om hem heen. “Onheilspellend” vindt Gerrit.
Hij volgt het zandpad ongeveer 515m#1 en volgt dan een
bocht naar rechts. Vervolgens loopt hij verder totdat hij links af
kan slaan. Hier vervolgd hij het zandpad. Vanuit het niets doemt er
een grote gedaante op, Gerrit zijn hart slaat meerdere keren over
en hij blijft verschrikt staan. “Ach, wat dom!” denkt
Gerrit, het is een ‘bouwwerk’ van zijn voorouders dat
hier al staat sinds hij zich kan heugen, “niks om bang veur
te zijn”. Ze zeggen natuurlijk wel dat het hier kan
spoken,dat hier ‘heksen’ , ook wel Witte Wiev’n
ronddwalen, maar daar heeft hij nog nooit iets van gemerkt en met
rappe pas zet hij zijn weg voort en volgt het zandpad verder
rechtdoor. Hij loopt langs wat struikgewas die de route aangeven
van zijn weg naar zijn huis. Gelukkig weet Gerrit waar hij
is,” ie zou hier zo kunnen verdwalen as ie hier nie bekend
bent”. Plots hoort Gerrit een geluid uit de struiken komen,
het klinkt alsof er vrouwen zingen, het komt van achter hem. Zijn
paard schrikt en begint aan de teugels te trekken, en trekt zo
hard, dat Gerrit hem niet meer kan houden en hem los moet laten.
Gerrit valt op de grond en het paard schiet in een volle galop
terug richting het bos. Met veel gemopper probeert Gerrit overeind
te komen en veegt zijn broek af, die vol zit met modder. Langzaam
richt hij zich op en staat oog in oog met doorzichtige witte
gedaantes, die zich langzaam om hem heen beginnen te draaien. Ze
fluisteren tegen hem, maar Gerrit wil ze niet horen en zet het op
het lopen. Hij rent het zandpad af en nog net ziet hij dat zijn pad
afbuigt naar rechts. Met een grote bocht rent hij verder het
zandpad af, alleen gaat het niet meer zo hard, de weg loopt
namelijk langzaam op en de witte gedaantes halen hem in. Bijna aan
het eind van de weg, verliest Gerrit het van de witte gedaantes en
blijft hij hijgend en puffend staan. Weer dwarrelen de witte
gedaantes om hem heen en beginnen hem woorden toe te fluisteren.
“wij willen wat van jou Gerrit”. “Wij willen een
offer van jou en niet zomaar een offer, wij willen een feestmaal
van jou ontvangen “. Gerrit snakt naar adem, knikt angstig en
zegt: “Ik doe alles wat ie vragen,ik breng ie een feestmaal,
nog disse avond”. De gedaantes verdwijnen en Gerrit spoed
zich naar huis. “Wat nou feestmaal, echt nie,ik heb wel wat
aans veur die ‘Witte Wieven’”. Gerrit pakt een
jute zak en stop deze vol met kleine keitjes en loopt terug naar de
plek waar de “Witte Wieven”hem te pakken hadden. Na het
achterlaten van de zak, gaat Gerrit richting huis. Hij heeft die
vrouwen maar mooi voor de gek
gehouden……………
Van Gerrit is na die bewuste avond nooit meer wat
vernomen.
“Zowat aan 't einde
van 't zandpad woar Gerrit 't beloofde 'feestmoal' achter loat,
stiet aan de linkerkaant een eenzame eik, daar vind ie 't offer die
de Witte Wiev’n hebben kreeg’n van Gerrit.”
(#1 = Peil hier 025°.)
Zoek eerst uit waar Gerrit woont.
Hij woont in hetzelfde esdorp waar een monumentaal
transformatorhuisje staat. Dit huisje is gebouwd rond een bepaald
jaar. Zet het jaartal om in letters, het eerste cijfer is A, 2e is
B, 3e is C en het laatste getal is D. Met deze cijfers kun je
bereken waar Gerrit woont.
N 53° ((CxD)-(A+B)).(A+D)AC
E 006° (A+C)(A+D).(C+D)C(B-C)
LET OP:
- In de buurt van Gerrit z’n woning zijn geen officiële
parkeerplaatsen. Wel kun je er in de buurt in de berm
parkeren.
- Het verhaal is gebaseerd op een sage (volksverhaal), dus deels
fictief en deels ………..
- In de cache zit een bonus, mijn Bewitched Geocoin. Deze coin
aub niet meenemen, deze is alleen te discoveren,
en eventueel te gebruiken bij het maken van een keuzes. Meer info
daarover vind je
hier .
- Bij het terug lopen naar Gerrit z’n huis loop je
langs/over een drukke (sluip)weg, LET HIER AUB GOED
OP!
- Graag zien we foto’s bij de logjes
- “En mocht je tijdens het cachen de “Witte
Wieven” in het echt tegenkomen, doe dan wat je ze hebt
beloofd”
De 3 caches in deze serie (Mysterie van de Witte Wieven, De Erfenis
van Gerrit en De vloek van Gerrit en Jan) zijn gebaseerd op het
boek "Het Mysterie van de Witte Wieven" geschreven door mij. Wil je
info over het boek? Mail gerust!
Additional Hints
(Decrypt)
Mbrx va qr ohheg ina urg srrfgznny.