Cruceiro de pedra sen policromar, baixo un amplo baldaquino de recente factura sostido por catro columnas metálicas que sosteñen un tellado a catro augas, todo en ferro forxado. O cruceiro érguese sobre unha base cubiforme de granito, cos bordes superiores achancados, sobre o cal se encrava o varal de sección octogonal cun capitel xeométrico. A cruz, ampla e de brazos rectangulares, presenta as imaxes de Cristo crucificado baixo cartela de INRI. É unha imaxe labrada nun bloque moi ancho, elipsoidal, de tal maneira que sobresae moito cara os lados, ergueita a partir dun pedestal con cabeza antropomorfa no seu centro. A outra imaxe é María, que observa o seu fillo morto con vivida expresión de sufrimento, vestindo manto e túnica.
Este cruceiro foi construído, segundo reza a tradición, no ano 1810 por parte dos veciños do barrio en conmemoración do fin da Guerra de Independencia na vila. No ano 1809, cando os veciños atacan o cuartel xeral dos franceses nas Salgueiras, estes foxen polo camiño a Ponteareas deixando atrás varias obras de arte, entre elas o máis tarde coñecido coma o Santo Cristo dos Aflixidos. En conmemoración destes feitos os veciños subvencionan a construcción deste elemento. No lugar celebrábase o primeiro domingo de maio a “Festa dos Cachos”, en referencia á tradicional degustación de centolas que alí se realizaba.