______________________________________________________________________________________________________________
Cache ten jest pierwszym z serii o św. Kindze. Zachęcamy do przeczytania i zagłębienia się w jej historię. Odnajdując kesze w kolejności #1, #2, #3, będziecie w stanie kroczyć śladami Kingi, oraz poznać wyjątkową historię terenów blisko związanych z jej osobą.
/edit/dalsze kesze w przygotowaniu/
______________________________________________________________________________________________________________
Święta Kinga (zwana również Kunegundą) - ur. 5 marca 1234r. w Ostrzyhomiu, zm. 24 lipca 1292r. w Starym Sączu. Węgierska klaryska i dziewica, żona polskiego władcy Bolesława V Wstydliwego.
Święta Kinga przybyła do Polski jako pięcioletnie dziecko w 1239r. W Wojniczu królewna została ze względów politycznych zaręczona z księciem sandomierskim Bolesławem Wstydliwym, a następnie mając 12 lat jemu poślubiona. Jak podkreślał średniowieczny Żywot świętej Kingi, już od dziecinnych lat Kinga pragnęła jednak życia dziewiczego.
Początkowo przebywała na dworze książęcym w Sandomierzu, a następnie w Krakowie. W wyniku zagrożenia najazdem Tatarów, pozostawała później na Węgrzech i na Morawach, w klasztorze cystersów w Welehradzie. Podczas swoich ucieczek Kinga przemieszczała się po różnych terenach. Jednym z kluczowych miejsc, gdzie jak głosi legenda Kinga „zgubiła” Tatarów ze swojego tropu jest wzgórze Gródek w Czarnym Potoku. Zagłębmy się w w/w legendę:
„Za czasów panowania Bolesława Wstydliwego, Tatarzy ścigali jego żonę. Uciekała ona na koniu właśnie przez las, który porasta wzgórze Gródek. Kinga wiedziała, że oprawcy są blisko i w pewnym momencie uderzyła laską o skałę, z której po chwili wypłynął potok wody. Gdy Tatarzy dojechali w to miejsce uznali, że Kinga nie mogła tędy uciekać, bo woda była spokojna i niewzburzona. Odjechali, a Kinga ukrywając się w zamku (gdzie rezydowali z kolei rycerze herbu Jastrzębiec) ocaliła życie. Mieszkańcy Jastrzębia, wsi lezącej u podnóża wzniesienia, po dziś dzień korzystają ze źródła wody, które wypływa z grodziska.”
W klasztorze cystersów w Welehradzie Kinga zaproponowała Bolesławowi, że pragnie zachować dozgonną czystość w małżeństwie, ślubując to przed biskupem krakowskim Janem Prandotą w kościele franciszkanów. Historycy wiążąc zgodę Bolesława na ślub dziewictwa Kingi nadali mu przydomek „Wstydliwy”. Mając na uwadze dobro księstwa krakowskiego i sandomierskiego czynnie pomagała swemu mężowi w ich odbudowie po niszczycielskim najeździe Tatarów, służąc swoim posagiem. Wsparła finansowo m.in. katedrę krakowską oraz liczne klasztory ojców: benedyktynów, cystersów i franciszkanów. Była fundatorką wielu kościołów, m.in. w Bochni i Nowym Korczynie.
Przełomowym momentem w życiu kingi była śmierć jej męża księcia Bolesława, 7 grudnia 1279 w Krakowie, kiedy to podjęła jako wdowa decyzję wstąpienia do zakonu klarysek. Najpierw dokonała fundacji owego klasztoru w Starym Sączu, a następnie przywdziała habit zakonny stając się klaryską. Odtąd zamieszkiwała w tym klasztorze, choć musiała go opuścić pod koniec 1287, kiedy wraz z dwiema siostrami (Jolantą i Konstancją) oraz innymi siedemdziesięcioma zakonnicami uciekła na Zamek Pieniński bronić się przed najazdem tatarskim. We wrześniu 1291 zapadła na poważną, śmiertelną chorobę, w wyniku której 24 lipca 1292 zmarła. Została pochowana po paru dniach pod posadzką klasztornej kaplicy. Obecnie jej relikwie spoczywają po translacji w specjalnej trumience na ołtarzu, na którym umieszczono jej XV-wieczną pozłacaną figurę.
Jako jedną z ciekawostek, które łącza legendy Starego Sącza, Gródka i Łyżki, podaje się wzmiankę pochodzącą z księgi Żegoty Pauli „Podróże naukowe po Sądecczyźnie”. Według autora, w klasztorze Klarysek w Starym Sączu, zachowane jest podanie jakoby skarby św. Kingi ukryte były przed Tatarami na górze Łyżce, natomiast księgi miejskie z Sącza chronione były na Grodku.
Skrytka:
Pojemnik wielkości mikro. Zawiera logbook i ołówek. Proszę zachować dyskrecję przy wyciąganiu i wkładaniu.
Powodzenia :)