Obszary ochrony ciemnego nieba
Jednym ze sposób walki z zanieczyszczeniem światłem jest ochrona najciemniejszych zakątków naszej planety, gdzie środowisko nocne nie jest zaburzone przez sztuczne światło. Takie obszary są odpowiednikiem rezerwatów przyrody. Nazwa „parki ciemnego nieba” jest powszechnie stosowaną, lecz w dużej mierze umowną nazwą w stosunku do wszystkich obszarów ochrony ciemnego nieba. Specjaliści wyróżniają:
- Rezerwaty ciemnego nieba - określony terytorialnie obszar, gdzie ciemne niebo jest najlepszej jakości. Zazwyczaj to tereny niemieszkalne, ściśle połączone z rezerwatami przyrody, a oświetlenie znikome bądź żadne.
- Parki ciemnego nieba – miejsca, gdzie jakość naturalnej ciemności nocy jest jeszcze bardzo dobra. Parki mogą być eksploatowane np. pod kątem astroturystyki, ale rozwój infrastruktury oświetleniowej powinien podlegać ścisłym zasadom zgodnym z ochroną ciemnego nieba.
- Obszary ciemnego nieba (obszary ochrony naturalnej ciemności nocy) - miejsca, gdzie na wybranym terenie podjęto świadome kroki w kierunku redukcji zanieczyszczenia sztucznym światłem (np. poprzez wymianę opraw ulicznych, systematyczne wygaszanie z tytułu obserwacji astronomicznych itp.). Ciemność nie musi być tutaj idealna, ale podjęte kroki służą poprawie jakości nieba nocą.
- Inne miejsca ciemnego nieba
Oprócz rezerwatów, parków i obszarów ochrony ciemnego nieba, istnieją także punkty oraz miejsca z redukcją zanieczyszczenia sztucznym światłem. Punktem może być nawet niewielki teren zlokalizowany w danej miejscowości, sołectwie, gminie, gdzie np. ze względu na środowisko naturalne postanowiono trwale ograniczyć emisję sztucznego światła.