Het houten modelpoppetje van Armand Maclot (1877-1959) introduceert villa Le Coin Perdu.
(Bron: Emile Van Dorenmuseum)
De schilders in Genk
De schoonheid en verlatenheid van de Kempense heidegronden trekt in de loop van de negentiende eeuw talrijke schilders aan naar Genk en omstreken. De eerste schilders bereikte het rurale gebied aanvankelijk nog per postkoets in de vroege jaren 1850. Eén van de eerste kunstenaars die bij naam gekend is en ca 1852 Genk bezocht, is Edmond Tschaggeny (18181873). De bloeiperiode van Genk als kunstenaarsdorp werd echter pas definitief ingezet met de aanleg van de spoorlijn Hasselt-Genk in 1874. De kunstschilders en hun leerlingen troffen hier een bijzondere landschappelijke verscheidenheid aan. De melancholische heide, de brem en berken, de geurige gagelstruiken, de dromerige duinen, de lemen huisjes met strooien daken, de vennen overkoepeld door weidse hemels vormden dankbare onderwerpen voor de landschapschilders. Het Genker landschap, beantwoordend aan het ideaalbeeld van die tijd, wordt als het ware dé oefenschool voor talloze schilders. In die zin spreekt men soms van de Genker school, niet echt een school, maar veeleer een groep geestesgenoten. Beter is dan misschien de bestempeling van Genk als kunstenaarsdorp.
De lijst is haast eindeloos, maar onder andere Théodore Baron (1840-1899), Théodore Fourmois (1814-1871), Alphonse Asselberghs (1839-1916), Franz Courtens (1854-1943) en Edmond de Schampheleer (1824-1899) kwamen de ongerepte Genkse natuurpracht schilderen. De grote voortrekker van Genk als kunstenaarsdorp is Joseph Coosemans (1828-1904). Hij verbleef enige tijd te Barbizon en vond later inspiratie in de ongerepte plekjes van de Antwerpse en Limburgse Kempen. Als leraar aan verschillende academies (o.a. Antwerpen) stuurt hij zijn leerlingen de vrije natuur van de Kempen in, onder andere in Genk. Onder hen was ook Emile Van Doren. Samen met talrijke landschapsschilders vonden meer en meer toeristen hun weg naar de golvende heide en uitgestrekte moerassen.
Enkele werken van Emile Van Doren, waaronder 'Chaumière à Genck' en 'Les fils de la vièrge'.
(Bron: Emile Van Dorenmuseum)
Emile Van Doren
De Brusselse kunstschilder Emile Van Doren (1865-1949) was een talentvolle landschapsschilder, die net zoals vele anderen, de uitgestrekte Kempense heide opzocht om het ware, romantische landschap te vatten in verf en doek. Als leerling van Joseph Coosemans komt Emile Van Doren in jaren 1880 in Genk schilderen, en is één van de blijvers. Samen met zijn vrouw baatte hij 'Hôtel des Artistes' uit, vlakbij het toenmalige treinstation. Schilders, schrijvers en gegoede burgers komen er logeren. Later, in 1913, laat hij een villa bouwen aan de Verloren Kostweg (Coin Perdu) om zich in alle rust terug te trekken en zich volledig te wijden aan zijn kunst. Het is in deze villa dat het Emile Van Dorenmuseum ondergebracht is.
De bezoeker komt terecht in een authentieke kunstenaarswoning, waarbij de leef- en werkomgeving van Van Doren nauwelijks gewijzigd is. De meubels getuigen van een typisch Romantische smaak: neostijlen gecombineerd met vroege Art Nouveau. Het atelier van de schilder is groot, een onafgewerkt schilderij staat nog op de ezel. Vanuit de eetkamer moet hij ooit een prachtig zicht gehad hebben over de Molenvijvers. Het succes van Van Doren was aanzienlijk. Zelfs het Koninklijk Hof kocht enkele werken van hem.
Emile Van Doren, schilderend in de Genkse natuur.
(Bron: Emile Van Dorenmuseum)
Info
Deze cache ligt niet verstopt aan het museum zelf en is dus doorgaans beschikbaar.
Voor meer informatie over het Emile Van Dorenmuseum en openingsuren:
www.emilevandorenmuseum.be
www.facebook.com/emilevandorenmuseum