Budowę kopalni „Polkowice” rozpoczęto w 1962 r. Dotarcie do pokładów miedzionośnych utrudniały wysoko nawodnione warstwy piasków i żwirów. Przy budowie szybów zastosowano więc nowatorską metodę mrożenia górotworu. Początek robót poziomych przypadł w rejonie Polkowic Głównych na grudzień 1966 r., Polkowic Wschodnich - na lipiec 1967 r., Polkowic Zachodnich - na listopad 1967 r. 19 lipca 1968 r. nastąpiła uroczystość przekazania kopalni do wstępnej eksploatacji. 31 grudnia 1968 r. zakończono I etap budowy kopalni, która uzyskała 25% docelowej zdolności produkcyjnej.
Decyzję o budowie kopalni „Sieroszowice” podjęto w 1972 r., 1 stycznia 1980 r. oddano ją do eksploatacji. Do dnia oddania do użytku szybu SW-1 (4 grudnia 1980 r.) ruda wywożona była na powierzchnię wyłącznie szybami kopalń „Rudna” i „Polkowice”.
1 stycznia 1996 r., w wyniku połączenia obu kopalń, utworzony został Oddział Zakłady Górnicze „Polkowice-Sieroszowice”.
Od września 1991 r. ZG „Polkowice-Sieroszowice” eksploatują również złoże soli kamiennej.
Od sierpnia 2008 roku zaczęto likwidować szyby Polkowic Wschodnich (P3 i P4).
Zasypano je w około pół roku, bo złoża miedzi były tam już wyeksploatowane. Do zasypania szybów użyto 50 tys. m³. skał, piasku i betonu (tyle wypełni naraz ok. osiem tysięcy wywrotek).
Po likwidacji szybów, KGHM zaczął wydobywać bogatą w miedź rudę zalegającą w filarach ochronnych. Górnicy pracujący obecnie w tym miejscu zjeżdżają pod ziemię szybem Polkowic Głównych.
P.S. Bogata zawartość miedzi w rudzie to znaczy 3%