Op de baan van Kortrijk-Dutsel naar Vlasselaar (Bruul) bevindt zich de Blauwmolen. De eerste gegevens over deze molen vinden we terug in de opmetingen van Joris Subil uit 1657 (typografieboek TBf.185 abdij van 't Park te Heverlee). Op deze kaarten wordt hij vermeld als blouwen molen oft 's graeffuen molen. De bewoners moeten in die tijd wel erg welstellend geweest zijn zoals moge blijken uit de rekeningen van de begrafenisonkosten van de molenaar Adrianus Janssens en diens vrouw Maria De Keyser in 1676. Er werd een nieuwe molen gebouwd in 1775. Op dat ogenblik was er een boerderij aan verbonden. In 1860 was hij eigendom van de weduwe van Marcus Debruyn. De weg er naartoe noemde toen de Meulenweg. Het huidig gebouw draagt een inscriptie die het jaar 1904 vermeldt. Dit jaartal wijst op een herstelling of een heropbouw van de molen na een brand. Als gevolg van een te kleine watertoevoer en ook omdat de meesten telkens beperkte hoeveelheden laten malen doet Prudent Stas in 1915 bij de gemeente een aanvraag om een motor met armgas (gaz pauvre) te mogen plaatsen nevens zijn molenhuis (notulen Schepencollege Nieuwrode 30 oktober 1915). Nog later maalde men elektrisch. In 1953 is de molen definitief stilgelegd. In 1957 werd het wiel weggenomen en het binnenwerk als schroot verkocht. De molen heeft niet steeds graan gemalen maar ook olie uit zaden geperst. De laatste jaren voor de stopzetting was het gemalen graan meestal voor het vee bestemd. Van de vroegere molenactiviteit getuigen nog slechts de stuw en de beschadigde kap tegen de gevel, waar het wiel onder draaide.
De 3de oude watermolen langs de Winge. Helaas is ook bij deze het rad al verdwenen. Rond de Blauwmolen zijn er visvijvers en een cafeetje waar je iets kan drinken en een lekker ijsje eten.
Baqrenna qr oehtyrhavat ivaq wr zvffpuvra jry rra nnaxabcvatfchag...